Met lichte spanning ging ik het gesprek in. Ik voelde mijn eigen waarde nu écht goed. Dan komt dat moment dat iemand vraagt naar de prijs. Ik ben gaan staan voor mijn waarde mét een hogere prijs. Ik voelde de angst en heb het tóch gedaan. Toen ik thuiskwam van dit gesprek, voelde ik mij zo goed! Elke keer als ik een stapje uit mijn comfort zone zet, voel ik mij daarna krachtiger.
Niet meer verstrengelen
Heel lang heb ik geleefd met het model: “Dat kan ik niet maken want dat is zielig voor de ander.” Hiermee maakte ik mij verantwoordelijk voor wat bij de ander thuishoort en niet bij mij. Een soort van verstrengeling van energie.
Jaren geleden was ik bij één van mijn boeddhistische leraren. Ik gaf haar een cadeautje, een potje zelfgemaakte pruimenjam. Ze ontving het van harte. Maar, er viel mij iets op. Zij hield de energie volledig bij zichzelf. Ik gaf haar iets, maar zij hoefde niks ‘terug te geven’. En doordat ze dat niet deed, gaf ze mij heel veel.
Ik besefte op dat moment dat je niet hoeft te verstrengelen met de ander. Niet iets ‘hoeft te doen’ om aardig gevonden te worden en dat soort dingen. Maar dat je helemaal vervuld kunt zijn met jezelf en dat dat genoeg is. Het niet meer verstrengelen met de ander geeft mij heel veel kracht. En het is bevrijdend!
Ik besefte op dat moment dat je niet hoeft te verstrengelen met de ander. Niet iets ‘hoeft te doen’ om aardig gevonden te worden en dat soort dingen. Maar dat je helemaal vervuld kunt zijn met jezelf en dat dat genoeg is.
Waarom zou je eigenlijk überhaupt verstrengelen met de ander?
Vaak halen we hier iets uit. Bij mij is het heel lang zo geweest dat de ‘Pleaser’ in mij een sterk gevoel van veiligheid gaf. Maar ook een beperking, een onvrijheid. Ik moest immers veel energie steken in bedenken wat de ander fijn zou vinden/zou wensen en mij daarop aanpassen.
Het is niet zo dat de Pleaser in mij niet meer bestaat of niet-actief is. Het is ook niet zo dat ik geen rekening houd met andere mensen. Er schijnt alleen iets anders doorheen. Het is niet meer leidend.
Wat leidend is, is dat wat goed voelt. Ook al is dat soms (heel) eng. Dat wat goed voelt, je kunt het de Bron noemen. Of je innerlijke kern. Dat schijnt steeds meer door alle patronen heen. De vrijheid en de veiligheid zit niet meer zo sterk in wat de ander van mij vindt maar in mijzelf. Voor mij gaat daar het Leider van je leven-proces over. Je gebruikt nog steeds alle aspecten van jezelf: de Pleaser, de Perfectionist, de Harde Werker etc. Maar er is vrijheid bij gekomen. Je zit er dan niet meer in vast.
Hoe werkt dit proces van niet meer verstrengelen naar meer kracht? Wat zijn de stappen?- Voelen wat jij echt wil. Focus op je lichaam en niet op de hoofd. Je bent meer georiënteerd op je innerlijk dan op de buitenwereld. Hierbij leer je steeds meer voelen en onderscheiden ‘hoe iets voor jou is’.
- Minding your own business. Losmaken/loslaten wat de ander wil. Dus: bij jezelf blijven. Je kunt hierbij gebruik maken van je lichaam. Erop letten dat je in je eigen lichaam en energie verankerd blijft. Zodra je naar buiten beweegt met je energie, haal je jezelf terug. Op je voeten letten & aarden is een handig hulpmiddel om bij jezelf te blijven.
- Bevestiging buiten jezelf zoeken, loslaten. Dit kan ongemakkelijk voelen. Het is namelijk heel verslavend om bevestiging te krijgen (denk aan likes op Facebook e.d.). Dit is ook een proces van verschuiving van buiten naar binnen. Steeds meer vertrouwen op je innerlijke signalen.
- Als nodig: jezelf bevestigen. (bijv. een innerlijk kind dat nooit bevestiging kreeg). Als we heel weinig bevestiging hebben gekregen, bijvoorbeeld in onze opvoeding, kan het zo zijn dat we altijd ‘op zoek blijven’ hiernaar. Dit werkt verzwakkend. Dan is het belangrijk om te werken met deze innerlijke wond. Om het gekwetste kind in ons te helen door hier aandacht en troost aan te geven.
- Vanuit respect jouw eigen wens/positie communiceren naar de ander. Nu heb je de innerlijke stappen doorlopen. Dan treed je ermee naar buiten. Dit vinden veel mensen de moeilijkste stap. Écht de drempel overgaan en communiceren wat jouw wens is. Of hoe iets voor jou voelt.
- Dealen met de eventuele consequentie. Het communiceren vanuit je eigen kracht kan goed onthaald worden door de andere kant. En soms ook niet. Het kan zijn dat een ander dit lastig, confronterend of pijnlijk vindt. Dan is het weer belangrijk om uit de verstrengeling te stappen. Wat de ander voelt, hoort bij de ander. Blijf achter jezelf staan. Je kunt wel evt. samen verkennen (zonder oordeel) wat dit bij de ander oproept.
