Jarenlang was ik een soort kameleon. Een aanpasser. Een vriendin van mij zei zelfs een keer: “Bij die persoon gedraag je je zo, en bij de ander zo, wie ben je nou eigenlijk zelf?” Dat vond ik super confronterend, maar opende ook mijn ogen. Gelukkig ben ik nu op een hele andere plek in mijn leven. Maar ik herinner me het nog goed, het gevoel dat mijn IK niet sterk was. Daardoor werd ik meegenomen door andermans behoeftes. Dit voelde heel machteloos. Ik wist vaak ook niet wat ik nou eigenlijk zelf wilde.
Wegcijferen of zelfzorg
Ik ben misschien een extreem geval ;-). Maar wat ik wel weet, is dat vrouwen sneller geneigd zijn zichzelf weg te cijferen dan mannen. Sneller in ‘zorgen voor anderen’ stappen dan in zelfzorg. Dit klinkt vaak ‘lief’ maar dit is het niet. Het is niet lief voor jezelf om jezelf weg te cijferen en té veel aan te passen.
Hoe stap je hier nou uit?
Wat mij heel erg heeft geholpen is werken aan mijn zelfbeeld. Ik kwam erachter dat ik geen goed zelfbeeld had. Ergens was ik gaan geloven dat ik niet waardevol was en dus probeerde ik mijn waarde te vinden in relaties met anderen.
Ik moest de relatie met mijzelf verbeteren, mezelf meer waardevol gaan voelen om hieruit te stappen. Ik heb een tijd gehad dat ik letterlijk élke dag op zoek ging naar positieve aspecten van mijzelf als ik in de spiegel keek. En negatieve gedachten een halt toe riep.
Ik ben de relatie met mijn lichaam en gewaarwordingen serieus gaan nemen. Als iets niet goed voelt, laat je lichaam dat weten. Door spanning, vermoeidheid of een beklemd gevoel. Hier ben ik steeds meer op gaan afstemmen en naar gaan handelen. Bijv. door nee te zeggen ging dat beklemde gevoel weg. Door meer rust te creëren zorgde ik beter voor mijzelf en ging vermoeidheid weg.
Ik leerde geven en nemen in relaties in evenwicht te brengen. Geven voelde voor mij gemakkelijker dan ontvangen. Hierdoor bracht ik relaties uit balans. Leren ontvangen én grenzen aangeven was nodig om dit te herstellen.
Wat mij heel erg heeft geholpen is werken aan mijn zelfbeeld. Ik kwam erachter dat ik geen goed zelfbeeld had. Ergens was ik gaan geloven dat ik niet waardevol was en dus probeerde ik mijn waarde te vinden in relaties met anderen.
Maar, dat was pas het begin!
Uiteindelijk kwam ik erachter dat om het nog een stap verder te brengen, belangrijk is dat je ook groots mag zijn! En grote dromen mag hebben. Dromen, verlangens waarin jij echt kan brengen aan de wereld wat je in huis hebt. Waarin jouw innerlijk leiderschap, je krachten en kwaliteiten bijdragen aan een mooiere wereld. Hiervoor moet je durven zichtbaar te zijn. En je stem laten horen! Het vraagt om vertrouwen dat er behoefte is aan wat jij te bieden hebt.
En dan is het nodig om je angsten te overwinnen en moed te verzamelen om deze dromen te realiseren.
Het herstellen van mijn zelfbeeld was als het genezen van een wond, het groots mogen zijn is een stuk persoonlijke groei.
Ben jij ook toe aan de volgende groeistap? Zodat jouw dromen werkelijkheid kunnen worden?
Neem hier contact met me op!
